Onze hobby is het houden van koi. Bij de meeste van ons is, na een aanloopje waarbij je de vissen mooi gaat vinden, de liefde langzaam maar zeker overgeslagen naar een zekere gekte. Jawel, de ons welbekende koi gekte! In de volksmond worden koi ook wel die vissen met die kleuren genoemd. Het zijn ook vissen waar wij koigekken veel, ja soms héél veel, voor overhebben. De hobby heeft dan ook de laatste 10 jaar een enorme vlucht genomen. Dat dit de hobby niet altijd te goede komt, laat zich wel raden. Later meer hierover.
Met name in de laatste 5 jaar is de koihobby in een grotere stroomversnelling gekomen dan menigeen voor mogelijk had gehouden. Kijk alleen maar naar al die nieuwe koizaken, beurzen, tentoonstellingen, verenigingen, enzovoorts.
- Dit is een test
- Nog een test
Helaas komen er ook bij onze hobby zaken om de hoek kijken die niet in het belang van de koi en de hobbyist zijn, maar die te maken hebben met puur eigenbelang. Het lijkt erop dat de stoelpoten langzaam onder de koihobby vandaan gezaagd worden. Een kleine toelichting lijkt me op zijn plaats. Er is helaas nog steeds geen orgaan, dat door middel van een keurmerk, van een koizaak een erkende koizaak zou kunnen maken. Het is erg jammer dat dit er niet is, maar dit terzijde. De koizaken die een goede naam hebben opgebouwd zijn vaak door schade en schande wijzer geworden. Ik vind dat een koizaak drijven meer is dan alleen koi verkopen. Nazorg van de verkoop is ontzettend belangrijk, net als een goed advies en de opvang van zieke vissen. Als er een vis in de ziekenboeg van de koizaak zit, dient de klant op de hoogte gehouden te worden van de ontwikkeling van het ziektebeeld bij de koi. Dat voor een dergelijke opvang een kleine vergoeding zou moeten worden betaald, zou ik geen probleem vinden.
Er is echter een tendens die we steeds meer zien in de koiwereld en nu kom ik even terug op de titel: het verschil tussen koi-kunst en kitsch. Kitsch: de koigekte grijpt ook de gewone vijverliefhebber aan en iedereen heeft het over die mooie gekleurde karpers. Daar zien veel handelaren wel brood in. In de jaren 90 werden op jaarmarkten nog jonge hondjes en vogeltjes verkocht. Daar is nu de koi aan de beurt. In het westen van het land werden ze al eerder waargenomen maar nu zijn ze ook in het oosten van het land op de weekeindmarkten te zien: de blauwe bakken. Daarin zwemmen over het algemeen koi met een zeer slechte kwaliteit. Er worden zelfs goudkarpers als Israëlische koi verkocht. Ik zwijg maar over de ziektes en de narigheid die dit alles met zich mee kan brengen.
Natuurlijk moet je wel eerlijk zijn. De koizaken met een goede naam en dito reputatie zijn ook vaak als een bijzaak begonnen. Eerst met goudvissen, dan vaak met Israëlische koi om daarna met de Japanners verder te gaan. Veel van deze zaken maken eerst nog een tussenstop bij de groothandel om daarna zelf de vis uit Japan te importeren.
De mensen die bij een goede koizaak werken, zullen regelmatig op cursus gaan. Soms zelfs 2 keer per jaar, om de naam die ze hebben ook te houden. Zo’n naam zal dan ook klinken als een klok. De handelaren die het snelle geld willen verdienen hebben hier helemaal geen belang bij. Voor hen gaat het om de omzet die zo snel moet lopen als maar mogelijk is. Nazorg en dergelijke dingen, daar hebben ze nog nooit van gehoord. Dat kost alleen maar geld en daar hebben ze dus geen belang bij. Als ze zelf zieke vis hebben, schromen ze zich niet om naar één van de zaken te gaan die alles voor elkaar hebben en daar de zieke vis te laten onderzoeken. Bij zo’n handelaar hoef je natuurlijk ook niet terug te gaan als het niet goed gaat met de vis of erger nog, met de hele vijver.
Ik hoorde van een mede koihobbyist hoe, door een verkeerde voorlichting, zijn hele bestand ziek werd waardoor hij alle vissen heeft verloren. Het resultaat was dat hij heeft besloten om met de hobby te stoppen. Dit kan toch niet de bedoeling zijn van onze mooie koi hobby! Wees daarom verstandig en loop die blauwe bakken op markten voorbij ook al lijken de vissen nog aardig en goedkoop.
Bij deze handelaren gaat het aloude spreekwoord op: je koopt geen koi maar een kat in een zak. Een vis die na een aantal dagen meestal dood in de vijver drijft. Helaas blijft het hier niet bij. Doordat er tal van parasieten zijn overgebracht, zit in een mum van tijd de hele vijver onder. Mensen, dit kunt u voorkomen. Uiteindelijk kom je toch weer terecht bij die erkende of bekende koizaak. Pas dus op, er zit veel kitsch tussen de koi-kunst! Je zult er zelf, met elkaar, achter moeten komen. Door informatie uit te wisselen met andere hobbyisten kom je er achter of de koizaak waar je jezelf op wilt gaan richten ook de koizaak is die jouw vaste dealer zal gaan worden. Blijf in ieder geval bij 1 of 2 zaken waar je goede ervaring mee hebt als vaste klant.
Met de groeten van een bezorgde koig